Pierwsze wzmianki o pałacu w Plungianach (Plungė) sięgają XVI w., ale bardziej znany stał się w XIXw., kiedy architekt Carlo Lorenzo zaprojektował piękne budynki neorenesansowe i neogotyckie. Budynek powstał na zlecenie ks. Michała Ogińskiego. W 1921 r. w pałacu umieszczono szkołę rolniczą, która w 1934 przeniosła się do sąsiednich Plinksz. Od tego czasu gmach był użytkowany przez wojsko litewskie. Po II wojnie światowej budynek objęło w posiadanie technikum budowlane. W niepodległej Litwie pałac przekształcono w siedzibę Muzeum Sztuki Żmudzkiej (Žemaičių dailės muziejus), które mieści w pałacu do dzisiaj.
Pałac jest jednopiętrowym budynkiem zbudowanym na planie prostokąta. Na jego tyłach znajduje się dziedziniec z okrągłym basenem i fontanną. Obok budynku zbudowano neogotycką stajnię oraz dwie negogotyckie oficyny. Jedna z nich mieściła służbę pałacową, w drugiej w latach 1873–1902 ulokowana była szkoła muzyczna, w której nauki pobierał m.in. Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1889–1902). Pałac otacza park krajobrazowany z końca XVIII wieku rozlokowany nad Bobrugą, w którym znajduje się oranżeria będąca kopią florenckiego Pałacu Vecchio. Po II wojnie światowej wystrój wnętrz pałacu nie ocalał.