Skąd Litwini wracali? - Z nocnej wracali wycieczki,
Wieźli łupy bogate, w zamkach i cerkwiach zdobyte.
Tłumy brańców niemieckich z powiązanymi rękami,
Ze stryczkami na szyjach, biegą przy koniach zwyciężców;
Poglądają ku Prusom i zalewają się łzami,
Poglądają na Kowno - i polecają się Bogu.
W mieście Kownie pośrodku ciągnie się błonie Peruna,
Tam książęta litewscy, gdy po zwycięstwie wracają,
Zwykli rycerzy niemieckich palić na stosie ofiarnym.
Dwaj rycerze pojmani jadą bez trwogi do Kowna,
Jeden młody i piękny, drugi latami schylony.
Oni sami śród bitwy hufce niemieckie rzuciwszy
Między Litwinów uciekli; książę Kiejstut ich przyjął,
Ale strażą otoczył, w zamek za sobą prowadził.
Pyta, z jakiej krainy, w jakich zamiarach przybyli.

Adam Mickiewicz, POWIEŚĆ WAJDELOTY

Z historii Kowna

Źródła głoszą, że osada u zbiegu rzek Niemna i Wilii była zamieszkana od najdawniejszych czasów.

Pierwsze wzmianki o Kownie pochodzą z 1361 roku, kiedy powstaje tu gród obronny, chroniący Litwinów przed najazdami Krzyżaków. W 1384 roku Krzyżacy wznieśli warowny zamek mający stanowić bazę wypadową do dalszych najazdów, szczególnie na Wilno i Troki. (czyt. dalej - plačiau)